Transbłonowa izoforma Fc gamma RIII, Fc gamma RIIIA, znajduje się na komórkach NK, hodowanych monocytach i makrofagach tkankowych w połączeniu z dimerem podjednostki pomocniczej, albo gamma albo zeta. Funkcje poszczególnych receptorów Fc były trudne do analizy z powodu koekspresji receptorów na komórkach hematopoetycznych i stałych linii komórkowych wyrażających receptory Fc. cDNA dla podjednostek alfa i gamma Fcy gamma RIIIA kotransfekowano do komórek COS-1, które nie mają endogennych receptorów Fc, aby ocenić fagocytozę za pośrednictwem receptora i zmiany [Ca2 +]. Transfektanty wiązały i fagocytowały erytrocyty uwrażliwione na IgG, a po aktywacji Fc gamma RIIIA zwiększały [Ca2 +]. Podjednostka gamma była niezbędna zarówno dla powierzchniowej ekspresji receptora, jak i dla transdukcji sygnału fagocytarnego. Skrócenie podjednostki cytoplazmatycznej podjednostki gamma (aminokwasy 65-80) wyeliminowało funkcję fagocytozy. Ester Phorbol hamował fagocytozę w sposób zależny od stężenia, ale nie wpływał na wiązanie erytrocytów wywoływane przez IgG, co sugeruje, że szlak zależny od kinazy białkowej C hamuje fagocytozę. Dane wskazują, że domena cytoplazmatyczna zawierająca tyrozynę w podjednostce gamma jest wymagana do fagocytozy przez Fc gamma RIIIA.
[patrz też: gościec postępujący, erytrocyty, gruźliczak ]